9 september (dag 1)

Dag 1

Na een wat heftige nacht met een kind dat weinig geslapen had (tja was ook onze schuld, ze lag er pas rond 21:30 in) was het toch echt ochtend en ging het grote feest beginnen.

Na eerst nog wat rond geklierd te hebben met de iphone die het maar niet deed en ineens toch wel weer, waren we er klaar voor om te vertrekken. Omdat de telefoon nog moest worden geupdate besloten we om op tijd weg te gaan en nog even een tussenstop langs huis maken.

Op naar Spijkernisse, met een kleine plas pauze bij een benzine pomp. (Elora moet je plassen voor we weg gaan? Nee mam echt niet. Okay dan. 15 min later…. Mam? Ik moet heel nodig naar de wc…. Argl!!!! Ophouden want er is geen wc in de buurt, we zitten midden op de snelweg!!)

Maar!!! We waren op tijd bij het oude stadhuis van Spijkernisse en spoedig kwamen de bruid en bruidegom er ook aan. Het was een leuke ceremonie en ik was erg onder de indruk van de ambtenaar van de burgerlijke stand waar een goede dosis humor in zat. De bruid was schitterend en de gom liep te stralen en Elora was helemaal in haar nopjes. Ze was weer zo lief en dat voor een kind dat maar een paar uur had geslapen, ik was erg trots op haar en het bruidspaar was vertederd.

De high tea in den Bieschenschuur was echt heel erg lekker (zoals altijd) en we hebben genoten. Wel merkte ik aan Elora dat ze moe was. Ze werd er erg draaikonterig van en kon moeilijk stil zitten op haar stoel. Gelukkig was ze heel erg gezellig en stal ze voortdurend de show (daar houdt mijn kind nu eenmaal van)

Na de bruiloft nog even snel naar huis racen waar ik een kwartiertje had om alles op orde te brengen. De telefoon was nog niet helemaal gesynched maar dat kon ik gelukkig zonder te veel drama afbreken. Elora haar sprookjes stonden er op en mijn agenda was gered… WOOOT!!!

Op naar schiphol in deze “wacky race” (zo voelde het immers een beetje) en ik merkte in de auto dat ik echt goed moe was. 2 ½ uur slaap en veel indrukken, rondgeren en stress zijn geen goede combinatie.

Op Schiphol ging alles heel vlot. We hadden al online ingecheckt dus gewapend met eigen geprinte boardingpasses gingen we naar de Baggage drop off. De koffers klopten en Elora maakte een gezellig praatje met de dame achter de balie naast ons. Wat hebben we toch een leuk sociaal kind. Ze liet vol trots haar Trunkie zien (jaaaa na 2 jaar is het nog een success, dat is echt een super aankoop geweest) die ze als een  hondje uitliet en kunstjes liet doen. De mevrouw was duidelijk gecharmeerd.

Daan ging met Elora de auto naar de garage brengen en ik bleef achter om op de handbagage te letten. Gelukkig had ik een ereader, dus ik verveelde me niet. Toen Daan en Elora terug kwamen hadden we nog maar een uurtje te gaan. Daan moest nog even de IPB tickets voor Miami uitprinten en dit kon hij bij zijn collega’s van transavia doen.

Daarna even een snelle hap bij een “build it yourself burger joint” die erg lekker was. Een kipburger met avocado en truffelmayonaise viel me niets tegen. Daan had last van post vlieg stress dus die lustte niets meer. En toen was ons uur al om en hobbelden we weer een tikkeltje zombie achtig naar de gate. We namen een rare route dus het was allemaal een beetje verwarrend, maar uiteindelijk kwamen we toch aan waar we moesten zijn.

We hadden een kleine twintig minuten vertraging, dus dat viel mee. Elora was echt erg moe en ze had een beetje de kleur van een vaatdoek met hele rode wangetjes. Maar hoe moe ze ook was, ze bleef lief met haar trunkie spelen. Ook de nintendo was een success. Eindelijk mochten we het vliegtuig in en ik moet eerlijk zeggen dat ondanks dat ik erg graag Transavia wil supporten, ik niet kapot was van het vliegtuig. Het is namelijk heeeeeel erg krap qua beenruimte. Ik heb nu eenmaal belachelijk geproportioneerde bovenbenen en heb in een normaal vliegtuig al last… maar dit was belachelijk. Ik kon niet eens recht zitten zonder mijn benen onder de stoel te strekken en dat ging al nauwelijks. Gelukkig was het maar een vlucht van 2 uur, want het was echt niet prettig.

Daan had een betere vlucht want hij mocht het laatste half uur in de cockpit zitten en heeft gezien hoe de piloten een vliegtuig landen. Met een enorme smile op zijn gezicht wachtte hij ons op aan het eind en het schijnt echt waanzinnig spectaculair geweest te zijn. Ik vond het zo ontzettend leuk voor hem!

Onze koffers waren er eerder dan wij er waren dus dat was erg relaxed. Met een energie die er duidelijk even uit moest rende ik naar onze koffers toe, Elora achter me aan hobbelend. Het was inmiddels al 21:30 en ons kind was nog steeds helemaal wakker en vooral ook heel lief (al had ze wel sneller kwaaltjes waar ze soms even om moest huilen, maar ze viel ook wel over haar eigen voeten van vermoeidheid) Ik ben zo trots op haar. Ik merk ook dat ze al weer veel groter is geworden dan onze laatste vakantie in December.

Daarna moest er nog geld gepind worden. Na een korte zoektocht en een lange rij (er waren veel rijen ook op schiphol deze vakantie, om in te halen dat we niet naar een pretpark gaan) hadden we de ATM en spoedig ook geld. Op naar de Taxi’s die we ook vrij snel hadden gevonden.

We hadden een grappig mannetje als chauffeur en toen Elora haar drie woorden Spaans op hem oefende was hij duidelijk gecharmeerd en probeerde hij haar van alles te leren. Elora vond het geweldig, ze is zo’n grappig ding en ze moest telkens heel hard lachen.

Het hotel lag een beetje in een achterwijk voor mijn gevoel, maar wel bij de haven in de buurt (niet dat het iets zegt, want de haven is zo groot en we zitten niet in de buurt van de cruise schepen) Waar ze vier sterren vandaan halen snap ik ook niet helemaal maar goed. Het is er schoon en de badkamer is wel schitterend. Wat heel fijn is dat Elora haar eigen bedje heeft. De kamer is best lang maar heel smal en je kan net langs je bed lopen. Het is hier bloedheet en de airco koelde de kamer pas om 3 uur ’s nachts een beetje af. En nog is het niet heel koel. Er is een piepklein balkonnetje (je kan er net op staan) en verder geen ramen dus het is erg donker binnen. Maar het is maar voor een nachtje.

Om 23:00 gaan de lichten pas uit en Elora heeft moeite met de slaap te vatten. Ze is helemaal hyper, maar met de iphone met sprookjes krijgen we haar uiteindelijk toch plat. Het zal wel een heftige nacht worden.