15 september (dag 7)

Weer een zeedag, de eerste van 5 en we konden lekker uitslapen. Het was wat ruw vannacht, het water, maar ik werd wel zonder groene gelaatstrekken wakker, dus dat is te doen. De klok is twee uur naar achter gegaan en zo werden we alsnog om 7 uur vanochten wakker… Oops.

Na een ontbijtje kwamen we er achter dat het nog geen tijd was voor de kidsclub. Pappa is met Elora naar de film gegaan en ik ben lekker met mijn boekje (mistborn) in de zon gaan zitten.  Na een tijdje kwam Daan ook naar boven, waar we op dek tien lekker weg uit de menigte boekjes hebben gelezen en naar de oceaan hebben gestaard. Heerlijk soms dat niets doen. Ik heb nog even wat haarspeldjes voor mezelf gehaald (ja stom die was ik vergeten in te pakken) en een pet die ik makkelijk na de vakantie aan Elora kan doneren (er staan prinsessen op) om mijn aarbei roze neus te beschermen. Ook heb ik nog maar een kleinigheidje voor Elora gehaald omdat ze zo lief kan spelen en dat stomme poppetje was ze had gekregen van ellende uit elkaar valt. Vlak voor dat we Elora wilde gaan halen om te gaan lunchen liet ze ons oproepen omdat ze liever met ons wilde lunchen… hihihi great minds think alike and fools seldom differ. Het zonnetje werd steeds heter en na de lunch leek het ons beter om toch maar weer even uit de zon te gaan. Elora was ook erg moe en het leek ons beter als ze even een tukje zou doen. Vanavond is de Villains show, dus daar gaat de familie Noordeloos dan ook maar naar toe.  Jojo onze cabin cleaner heeft onze hut weer super achtergelaten. Iedere dag krijgen we ook een leuk diertje. Tijdens de lunch zagen we trouwens Angelina, wat ik zo’n leuk mens vind. Onze andere server is Basori, die is wat apart maar ook wel aardig. Het zou zo een Disney figurant kunnen zijn… hihi

Die zeedagjes zijn lekker relaxed en we doen eigenlijk niet zo veel  op dit soort dagen. Elora wilde helaas niet slapen tussen de middag en was ook een beetje in een vervelende bui. Dan gaat ze heel veel aandacht vragen is ze een tikkeltje brutaal en probeert ze telkens een tegenstrijdig standpunt in te nemen. Het is dan net een mini puber, maar ze is sowieso veel te volwassen voor een kind van 4. Het is zo raar om haar te vergelijken met leeftijdsgenootjes.

Na niet geslapen te hebben maar wel ons in een chaggerijnige bui gebracht te hebben was het maar de vraag of we ’s avonds naar Villains konden gaan. Bij het eten was de familie uit Texas al voor de tweede keer afwezig, dus we hoopten dat het wel goed ging met ze. De andere familie begint nu een beetje los te komen. Ze zijn wat stil en een tikkeltje saai en niet zo gewend aan humor, maar het wordt steeds beter naarmate de avonden voorbij gaan.

Villains was verbazingwekkend leuk. Ik vond het de vorige keer echt helemaal niets, maar dit keer was hij super. De grapjes waren beter en de acteurs waren geweldig (vorige keer waren ze erg… “mwoh”

Helaas redde Elora het niet tot het bal en hebben we een vermoeid kindje mee naar de kamer genomen.

14 September (dag 6)

De wekker ging vroeg en ik werd gelukkig wat frisser wakker (al dan wel erg moe) goh wat kan ik hier slapen zeg, dat is voor mij heel zeldzaam. Ik hoef mijn boek maar te pakken en ik ben al half in slaap. Maar goed de wekker ging vroeg af met een reden, want om 9:45 moesten we gereed staan in de Studio at sea voor onze tour. We waren mooi op tijd en een over enthousiaste homosexuele man leidde ons van het schip af met een nogal genant Micky bordje met het nummer 11 erop. Wij grapten al dat hij waarschijnlijk dacht dat we de uitgang niet alleen konden vinden, omdat hij zijn bordje al vanaf het begin omhoog hield. We werden in een florisant groen busje gepropt om 5 meter verder op weer af gezet te worden (okay ik overdrijf 500 meter, maar het was erg dicht bij)

Ons schip, de Santa Maria lag al op ons te wachten en een crew van echte zeebonken met piraten kleding en blote gelittekende basten was onze bemanning. Het was zo leuk om zo’n schip te zien. Ik weet niet zeker of het schip nu op ware grote was of een stukje kleiner, maar dat google ik wel als ik terug ben.

Het schip had 2 papagaaien en een klein hondje die kind aan huis waren. Er was een open bar, dus dat was wel lekker. Halverwege ging het schip dicht bij een grote rots even stil liggen en ging het anker naar beneden en mochten de mensen zwemmen. Potverdorie, daar had Disney niets over gezegd. Dus wij hadden geen badpakken bij ons. Elora en Daan zijn in hun broek gaan zwemmen. Elora was heel erg dapper want die sprong net als haar vader gewoon van de rand van het schip af (en dat was best hoog, ik zag volwassen mannen die het eng vonden) Ze kan zo lekker zwemmen ons meisje.

Langs een touw laddertje klommen ze weer naar boven. Het was geweldig. De bemanning sprong vanuit de mast naar beneden, de waaghalzen. Na een tijdje gingen we weer terug. Het was erg leuk, er waren speurtochten voor de kinderen (Elora was de kleinste, de op een na jongste was 7) en Elora had meteen al weer een vriendinnetje van een jaar of negen gemaakt.

We kregen nog een glaasje madeira en een stukje speciale cake en toen was het weer tijd om aan land te gaan. Het was echt een leuke ervaring.

We hebben nog even op ons schip gelunched en toen zijn we even uit het zonnetje gegaan. Ik ben momenteel aardbeien roze van het zonnebaden van gisteren en ondanks dat ik me goed insmeer, voel ik me lichtelijk aangebrand. Elora wilde niet eens naar de kidsclub. Ze wilde gewoon hier lekker spelen. Ze heeft van ons een raar poppetje gekregen wat ze aan en uit kan kleden en het is nu al kapot (het is ook rot spul) maar ze speelt er (ondanks dat Assepoester geen armen meer heeft) heel leuk mee. Soms heeft ze ook even rust nodig merken we.

’s Avonds wilde ze toch nog even voor het eten naar de kidsclub en we hebben haar daar een uurtje laten spelen. Het avondeten was bij Lumiere waar beauty and the beast een dansje voor ons hebben gedaan. Het was weer heel erg magisch allemaal. Maar…. Het werd weer een vroege avond, want de entertainment was weer niet leuk voor ons en Elora is een stuk gezelliger als ze gewoon slaapt.

13 September (dag 5)

Ai Caramba, wat een nacht. De zee was onstuimig en mijn maag was het er niet meer mee eens. Na menig nachtmerrie waarbij ik toch echt overtuigd was dat ik uit bed zou vallen, was ik bijna blij dat het ochtend was. Ook Elora werd telkens wakker en riep hard: Mam, Pap, Ik val uit mijn bed.

Ik was niet echt gelukkig toen ik een tikkeltje zeegroen uit mijn hut verscheen. Daan had wat pilletjes bij de receptie voor me geregeld en die hielpen gelukkig wel een beetje. Precies op de dag dat wij een Palo brunch hadden natuurlijk! Ook de mensen die aan boord van het schip werkten tuimelde door de gangen heen, dus het was echt wel heftig (al zag het er best rustig uit als je naar buiten keek)

Om half elf hadden wij een brunch afspraak, dus ons ontbijt was erg licht (een beetje fruit omdat we toch al vroeg wakker waren) en voor Elora was er een stevigere maaltijd, want zij mocht niet mee brunchen. Nadat wij Elora bij de kidsclub hadden afgezet kon het feest beginnen.

Het was heel erg sjiek en leuk om een keer gedaan te hebben. Het eten was zalig (krab, caviaar en andere lekkernijen waren er in overvloed op het bijzondere buffet)

We waren nog maar net met de eerste gang begonnen of Elora liet weten dat ze wilde worden opgehaald… NEE HE? We hebben nog 1 gang genuttigd (het meisje aan de telefoon verzekerde ons dat ze haar wel even bezig zou houden, maar wij zaten toch niet meer lekker) en toen zijn we haar gaan halen. Elora wilde inmiddels wel weer blijven, maar zo waren we niet getrouwd en ze mocht mooi even mee gaan.

Onze dag was verder een beetje rustig. Onze WC liep over, dat was wat minder. We hebben sinds dag 1 al problemen met het doortrekken (wat heel erg vervelend is) en vandaag was het wel heel erg bont.

’s Avonds hebben we in Parot Cay gegeten waar dit keer Mini Mouse ons kwam verrassen met een show. Het was weer een vroege avond want de entertainment is echt teleurstellend voor ons.

12 September (dag 4)

Om 8:00 was ik wakker vanochtend en Elora en Daan hebben het tot kwart voor negen uitgehouden. Toen ik ons gordijntje opzij deed om even naar buiten te kijken, keek ik bijna in het gezicht van een of andere haven medewerker (nou ja ik keek meer over zijn hoofd heen) maar ik schrok hoe dichtbij alles ineens was. We waren echt in gibralter aangekomen.

Om half tien was iedereen gemobiliseerd en gingen we lekker mickey waffles eten bij het ontbijt (die hadden ze gisteren niet)

Na het ontbijt hebben we even gevraagd waar het adres was wat we zochten. 7 minuten van de haven, maar niet veilig om te lopen, dus beter dat we een taxi nemen.

Omdat de Dolphin Safari pas om 12:30 begon besloten we nog even op onze kamer te gaan “hangen”. Elora is erg moe en we willen haar vandaag even zo rustig mogenlijk houden. Dus even het eind van Rango gekeken en Elora is duidelijk wat rustiger dan normaal, al begint er al steeds meer een beetje leven in te komen. Ik ben benieuwd naar de Safari van straks!

7 minuten lopen vertelde de optimist achter de balie ons toen we vroegen of ze enig idee hadden waar het adres van de Dolphin Safari was. Nou 7  minuten waren eerder 30 minuten lopen, maar ze hadden ons wel gewaarschuwd dat we beter een taxi konden nemen. Nu waren we dat ook van plan, maar we konden geen taxi vinden en hadden spontaan een “laat maar, we lopen die 7 minuten wel” moment. Ik had mijn nieuwe gympen aan, een risico, maar het was echt te warm voor mijn grote loopschoenen.

We waren erg blij dat er een meisje op de hoek van de straat stond die flyers uitdeelde voor de Dolphin Safari. Wij bekenden natuurlijk meteen dat we daar naar op weg waren en dat we de kaart niet helemaal meer begrepen. Er werd netjes met ons meegelopen en zonder veel moeite konden we aan boord van het kleine bootje stappen. Er waren nog een aantal andere mensen aan boord (ik denk tussen de 15 en de 25) en al snel waren we onderweg en voeren we voorbij de redelijk drukke haven met de kleine bootjes. We staarden naar de horizon in de hoop een dolfijntje te zien (ik hield sceptisch in mijn achterhoofd dat we met mijn geluk wel eens niets zouden kunnen zien, maar ineens zag ik wat in de verte bewegen) volgens mij was ik de eerste die iets zag (noem mij maar arendsoog) en jawel hoor een groepje van ik denk een stuk of vijf dolfijnen die aan het spelen waren. De vijf werden er al snel twintig en de twintig al snel nog meer. Ik heb geen idee hoeveel dolfijnen we in totaal hebben gezien maar ik denk een stuk meer dan vijftig. De boot speelden met ze en de dolfijnen hebben gesurfed op onze golven. Het was echt geweldig en Elora (en wij ook trouwens) was door het dolle heen. Wat een schitterende ervaring was dit. Ik heb foto’s gemaakt, maar heb niet veel meer dan rugvinnen weten te pakken. Ook heb ik stukjes gefilmd, daar staan ze beter op.

Na de tour gingen we terug naar ons schip (toch maar weer gaan lopen al waren we aan het eind erg moe en wilde Elora veel gedragen worden)

Topsiders was al dicht voor de lunch dus hebben we een lekker broodje bij Goofy’s gallery gehaald. Elora mocht nog lekker even naar de kidsclub en ’s avonds na wat douchen en omgekleed te zijn gingen we lekker eten. We klikken al wat meer met onze tafelgenoten. Eindelijk heb ik nu ook het kleuren spectakel van de Animators Palate meegemaakt. Ik vond het heel erg leuk. Overal kwamen spontaan de kleuren op en Elora wees telkens aan welk schilderij er nu weer een kleurtje had gekregen. Aan het eind hadden de obers gekleurde vestjes aan en kwam tovenaar Mickey door de ruimte heen dansen. Elora zat te zwaaien en te glunderen het was zo ontzettend leuk!  Het werd voor onze een vroege avond want dat was voor Elora ook wel eens goed.

11 September dag 3

Om 7:30 was de Familie Noordeloos wakker en dat na een late avond. Vandaag stond er een relaxte dag op de planning en dat kwam goed uit, want het zijn een aantal vermoeiende dagen geweest. Het ontbijt was weer ouderwets heerlijk en Elora heeft behoorlijk wat weg zitten stouwen zo vroeg in de ochtend, zo lekker vond ze het allemaal. Vooral de Oatmeal en de strawberry soup gingen er erg goed in.

Daarna mocht Elora kiezen: Kidsclub of zwemmen? Het werd het zwembad en ik ging snel naar beneden om de badpakken en zwembroeken te gaan halen en zo bleven we de hele ochtend bij het zwembad hangen. Vooral de glijbaan was erg favoriet. Daan en ik hebben de Mickey pool ook even verkend, maar ik vond het te koud en mijn boek van de Mistborn is toch wel erg interessant.

Om half twaalf begonnen Elora haar lippen toch een beetje blauw te worden en wilde ze toch wel erg graag naar de kidsclub, dus kind afgedroogd en naar de kidsclub gebracht. Om kwart over een zijn we haar weer gaan halen voor de lunch. Het italiaanse buffet was zo lekker dat we er tot aan het eten propvol van zaten. Elora zat zo in haar ogen te wrijven en was duidelijk erg vermoeid dus we besloten, omdat we ’s avonds laat naar de show wilde, haar even een paar uurtjes te laten slapen. Van twee tot vijf is ze in coma geweest (en wij hebben ook even geslapen) We zijn moe merk ik, de stress van de laatste paar weken komt er een beetje uit hier.

’s Avonds hebben we in Lumieres gegeten en Elora vroeg na ieder gerecht of ze al naar de kidsclub mocht. Maar dit keer wilde we haar toch wel even gezellig bij ons houden en het was erg leuk met zijn drietjes. Daarna mocht ze toch echt naar de club gaan en wij gingen even een wandelingetje op het schip maken en heel romantisch naar de zonsondergang op zee kijken.  Ik heb nog even nieuwe schoenen gekocht (ik heb mijn gympen niet mee genomen omdat ik niet zo veel wilde inpakken, maar mijn comfortabele schoenen zijn erg warm en mijn instapslippers snijden in mijn voeten, dus ik heb weer pijnlijke voeten… *zucht*. Ik houd ook zo veel vocht vast dat ik mijn hakken nauwelijks kon aantrekken, dus dat was ook een ramp) Ik heb voor het eerst van mijn leven schoenen die bij mijn tas passen (mickey gympen en een mickey tas, ik denk niet dat dat helemaal is wat vrouwen bedoelen, maar goed) In het winkeltje vroegen we nog even hoe laat de show begon en kwamen er achter dat het pas om half elf was ipv half tien. Maar goed Elora had ’s middags nog geslapen dus wij dachten dat we dat wel konden proberen. We besloten nog even terug naar de kamer te gaan omdat we nog lang hadden, waar we een paar afleveringen van Melissa and Joey hebben gekeken (dat is hier in een soort loop op tv, dus dat is er altijd) Tot onze schrik werden we om tien uur gebeld dat Elora wilde worden opgehaald op de kids club. Daan ging even kijken en belde op de port phones (iedere kamer heeft twee telefoons waar je elkaar mee kan bellen, dat is echt super handig) dat Elora op haar arm was gevallen en nu heel raar haar elleboog vast hield en zei dat het pijn deed. Ze zouden terug naar de kamer komen. Ik was met net aan het omkleden (Het was formal night en ik kon echt niet meer op die hakken lopen, maar dus ook niet op mijn instappers, dus ik moest wel een broek aan doen) en ik kleedde me gewoon om want mijn instinct zei me dat het allemaal minder erg was dan Daan dacht (gek he, maar soms heb ik dat ineens met Elora en meestal heb ik gelijk)  En idd Daan kwam terug zonder Elora. Ze wilde toch graag blijven.

Jimmy Tamley de ventriloquist die zijn act deed die avond vonden wij een beetje flauw. Hij had wat oudbollige moppen en zijn poppen waren een tikkeltje awkward. Hij was wat we noemen een “one trick pony” en als zijn poppen (nou ja de twee die ik heb gezien) deden een beetje het zelfde. Ik vond het erg vervelend hoe hij met het publiek praatte en Daan kon er ook niet om lachen. Dus die slaan we voortaan over. Jammer want vorig jaar was de comedy zo ontzetten leuk. Maar goed we krijgen vast nog meer acts te zien.

Om 11:00 verloste Elora ons van de show door toch weer te laten bellen. We haalden een huilend meisje op… ze was het zat. Even kijken of ze hier meer aan gaat wennen of dat we dit toch echt niet kunnen doen met haar. We zien wel.

Op de kamer probeerde ze nog even het “mijn arm doet zo’n zeer” spelletje. Ik heb er naar gekeken en ben er achter gekomen dat het kwam door een schaafwondje. Dat doet ook zeer, maar Elora kan soms erg kleinzerig zijn en daar doen wij niet aan mee. Ze mocht nog even tv kijken en daarna was het lichten uit voor onze familie. Het was een rustige dag geweest maar wel een leuke. Morgen gaan we op Dolfijnen Safari.

10 September (dag 2)

De familie Noordeloos is wakker en Elora heeft heel stil geslapen vannacht, dus ik was helemaal verbaasd. Ik ben er twee keer uit geweest vannacht om te zien of ze het nog deed, want ik ben echt gewend als ze een heftige dag heeft gehad dat ze ’s nachts heel hard gaat praten en of huilen in haar slaap. Maar niets hoor… het was stil.

Om half acht was ze wakker (dus niet een hele lange nachtrust voor ons meisje) en wij lagen om zes uur al te fluisteren. Vandaag gaat het gebeuren, we gaan nu ECHT naar de boot. Straks even ontbijten en dan gaan we toch maar een taxi bellen. Want we hebben geen zin om met 3 koffers en 3 stuks handbagage te gaan lopen en zoeken. We moeten bij de haven van Moll D’adossant zijn en dan Terminal C. Ik ben benieuwd. Elora ligt lekker met pappa te nintendoen en het leven is goed. De vakantie is echt begonnen nu!!!!

 Om 9:30 zijn we hongerig het ontbijt buffet gaan opzoeken. Onze voucher zei: breakfast not included, maar dat bleek toch gewoon bij het pakket te horen, dus dat maakte veel goed van dit hotel. Het was best lekker al was het bijna alleen maar vlees (en ik ben normaal geen ontzettende vleeseter maar ik vond het erg lekker. Zelfs de ham, waar ik normaal voor bedank, was heel erg lekker)

We besloten om de haven, die idd in de buurt lag, maar eens te verkennen . De warme vochtige temperatuur van Barcelona sloeg ons om de oren. Dat is even wennen na zo’n lauwe zomer in Nederland en al snel voelden we ons als half gesmolten pakjes boter. Na een tijd lopen zagen we de Disney cruise in de verte (we wisten niet zeker of het hem nou was, maar later werd het toch wel bevestigd) en we realiseerden ons dat het nou niet bepaald op loopafstand was (vooral niet met 3 koffers, 3 stuks handbagage en 1 stuk Elora) Dus toch maar terug naar het hotel (het was warm) en daar uitchecken en een taxi bellen. We hadden weer een erg aardige taxi chauffeur (ik heb iets met Spaanse taxi chauffeurs)

Een tien minuten later stonden we op Terminal C. De incheck ging voorspoedig en heerlijk op zijn Disney’s. Daarna was het tijd om te wachten (tja… ook erg Disney) want alles liep een beetje uit (niet heel erg want wij mochten pas om half twaalf het schip op en nu gingen we om twaalf uur. Het voelde heerlijk om weer aan boord te stappen, alsof we nooit waren weg geweest. Als eerste gingen we naar Rocking Bar D om even een reservering voor Palo brunch te maken (ja ja, mams en paps tijd dat moet er ook af en toe van komen) en daarna naar de guest services omdat we hoorden dat er toch een Tea with Alice aan boord was voor Elora. En we hebben ook gelijk een martini tasting vast gelegd, dus dat is ook feest!

Daarna gingen we lunchen. Na het zware ontbijt hebben we maar een wat lichtere lunch genomen en er was natuurlijk weer keuze genoeg. Elora en ik hebben lekker samen garnaaltjes gepeld maar al snel lokte het zwembad. Ze wilde zo graag zwemmen dat ze niet eens een ijsje wilde. Ik was hier gelukkig op voorbereid en had al een badpak in mijn handbagage zitten (fool me once, shame on you… fool me twice, shame on me)

Om 13:30 ging de glijbaan open en plots werden wij weer geconfronteerd met hoe groot ons kind ineens is. Daar ging ze, roets, en snel nog een keer. En een pret dat ze had, ze wordt zo groot en zo wijs.

Inmiddels was het half twee geweest en waren de kamers open, dus we wilden toch wel heel graag kijken waar we terecht waren gekomen. Op naar dek twee en helemaal naar voren, want we slapen in kamer 2014. De deur ging open en….. oooooh wat een gave kamer!!! Het is echt heel erg ruim, veel ruimer dan onze vorige kamer en er zijn ook veel meer kasten. Wij vermoeden ook dat onze kamers iets groter zijn dan die van onze buren als we naar de layout kijken. En wat is dat raam gaaf!!! Elora was door het dollen heen (en ik ook).

Nadat we een aantal dingen hadden uitgepakt gingen we even de kidsclub bekijken. Het was vrije inloop, dus Elora mocht niet blijven maar wij mochten wel even meespelen. En we hebben heerlijk geknutseld en poppetjes gemaakt van een soort bijzondere houten stokjes die op ijsstokjes leken maar dan in de vorm van poppetjes. Elora kleurde en plakte of het een lieve lust was.

Daarna hebben we nog even de rest van de spullen uit gepakt terwijl Elora in het raamkozijntje zat te spelen met haar houten poppetjes. En voor we het wisten was het tijd voor de “oefening” waar we goddank geen life jackets meer voor hoefden mee te nemen. Het ging allemaal lekker vlot en al snel konden we naar de welcome aboard party op dek 9. Er werd gezongen en gedanst en Elora zat er ineens helemaal doorheen. Ze was niet stout ofzo, maar ze had het warm, was loom en was erg stilletjes. Jammer want normaal is ze zo enthousiast en nu hing ze er een beetje bij. Wat ook niet hielp was dat er een of andere rare taart van een jaar of zestig haar telkens opzij duwde omdat het oude kreng dichter bij Mickey wilde komen. Dat snap ik echt niet hoor, hier, al die rare volwassenen die voordringen voor kinderen van vier waar ze gewoon overheen kunnen kijken.

Elora mocht na het feest nog even naar de kidsclub (dat wilde ze zooooo graag) en wij hebben nog even de laatste dingen in orde gebracht voor het eten. Het was maar kort, veertig minuutjes ofzo, maar ze vond het geweldig en is nu al vrienden aan het maken.

Ons eerste diner was weer in Parot Cay. We hebben twee servers, ik ben de mijnheer zijn naam kwijt (die vond ik ook een beetje saai) en een hele leuke vrouw die Angelina heet, waar ik gelijk mee klikte. We zitten met twee andere gezinnen aan tafel. Aardige mensen, maar niet helemaal onze types. Een stel die er nog al christelijk uit zien en waarvan de man nogal stug is qua gesprek met een dochter (autumn) van bijna zes die van allerlei allergieen heeft en een stel uit Texas en Philidelphia die twee kinderen (Van van 5 en Mackenzie van ik geloof 2) hebben. We hebben gezellig zitten praten al waren ze behoorlijk geschokkeerd over de zwarte pieten in Nederland… *grijns*

Elora was moe tijdens het eten, en dat merkte we aan het feit dat ze niet stil kon zitten. Ze heeft behoorlijk wat gegeten en at haar groente netjes op, maar liet de mac and cheese staan, hahaha.

We besloten Elora niet mee naar de show te nemen (achteraf goed, want die introductie praatjes en het wat klassieke gezang van viva voce hadden haar niet geïnteresseerd). De show was geinig, maar ik miste Elora wel tijdens de Mickey momenten. Van Viva Voce werden we een beetje melig. Vooral omdat een van de heren als hij hoog zong nogal vals ging en ook omdat ze een liedje zongen met de Text: who loves you mammasita terwijl er twee heel duidelijk niet zo van mammasita’s hielden maar meer van papasita’s, dus ons antwoord was: Not you dude! Toen we haar in de kids club gingen ophalen was ze een spelletje aan het doen waar ze snel moesten gaan zitten als de muziek stopte. Ze was gekleed als Alice in Wonderland en ik kon haar wel opvreten. Ze was zo schattig.

Het is slaap komen was even moeilijk (ik plukte haar achter het gordijntje van het raampje vandaan) maar ik geloof dat ze nu in slaap is (het is nu tien voor half elf) en ik hoor Daan ook al zachtjes snurken. Het is een lange dag geweest en we zijn heel moe. Onze hut is in ieder geval heerlijk koel, dus dat is een verschil met gisteren nacht. Morgen een zeedag en ik ga eens aanstrepen in de Navigator wat we allemaal gaan doen morgen. Het is in ieder geval tot nu toe zaaaaalig hier!

9 september (dag 1)

Dag 1

Na een wat heftige nacht met een kind dat weinig geslapen had (tja was ook onze schuld, ze lag er pas rond 21:30 in) was het toch echt ochtend en ging het grote feest beginnen.

Na eerst nog wat rond geklierd te hebben met de iphone die het maar niet deed en ineens toch wel weer, waren we er klaar voor om te vertrekken. Omdat de telefoon nog moest worden geupdate besloten we om op tijd weg te gaan en nog even een tussenstop langs huis maken.

Op naar Spijkernisse, met een kleine plas pauze bij een benzine pomp. (Elora moet je plassen voor we weg gaan? Nee mam echt niet. Okay dan. 15 min later…. Mam? Ik moet heel nodig naar de wc…. Argl!!!! Ophouden want er is geen wc in de buurt, we zitten midden op de snelweg!!)

Maar!!! We waren op tijd bij het oude stadhuis van Spijkernisse en spoedig kwamen de bruid en bruidegom er ook aan. Het was een leuke ceremonie en ik was erg onder de indruk van de ambtenaar van de burgerlijke stand waar een goede dosis humor in zat. De bruid was schitterend en de gom liep te stralen en Elora was helemaal in haar nopjes. Ze was weer zo lief en dat voor een kind dat maar een paar uur had geslapen, ik was erg trots op haar en het bruidspaar was vertederd.

De high tea in den Bieschenschuur was echt heel erg lekker (zoals altijd) en we hebben genoten. Wel merkte ik aan Elora dat ze moe was. Ze werd er erg draaikonterig van en kon moeilijk stil zitten op haar stoel. Gelukkig was ze heel erg gezellig en stal ze voortdurend de show (daar houdt mijn kind nu eenmaal van)

Na de bruiloft nog even snel naar huis racen waar ik een kwartiertje had om alles op orde te brengen. De telefoon was nog niet helemaal gesynched maar dat kon ik gelukkig zonder te veel drama afbreken. Elora haar sprookjes stonden er op en mijn agenda was gered… WOOOT!!!

Op naar schiphol in deze “wacky race” (zo voelde het immers een beetje) en ik merkte in de auto dat ik echt goed moe was. 2 ½ uur slaap en veel indrukken, rondgeren en stress zijn geen goede combinatie.

Op Schiphol ging alles heel vlot. We hadden al online ingecheckt dus gewapend met eigen geprinte boardingpasses gingen we naar de Baggage drop off. De koffers klopten en Elora maakte een gezellig praatje met de dame achter de balie naast ons. Wat hebben we toch een leuk sociaal kind. Ze liet vol trots haar Trunkie zien (jaaaa na 2 jaar is het nog een success, dat is echt een super aankoop geweest) die ze als een  hondje uitliet en kunstjes liet doen. De mevrouw was duidelijk gecharmeerd.

Daan ging met Elora de auto naar de garage brengen en ik bleef achter om op de handbagage te letten. Gelukkig had ik een ereader, dus ik verveelde me niet. Toen Daan en Elora terug kwamen hadden we nog maar een uurtje te gaan. Daan moest nog even de IPB tickets voor Miami uitprinten en dit kon hij bij zijn collega’s van transavia doen.

Daarna even een snelle hap bij een “build it yourself burger joint” die erg lekker was. Een kipburger met avocado en truffelmayonaise viel me niets tegen. Daan had last van post vlieg stress dus die lustte niets meer. En toen was ons uur al om en hobbelden we weer een tikkeltje zombie achtig naar de gate. We namen een rare route dus het was allemaal een beetje verwarrend, maar uiteindelijk kwamen we toch aan waar we moesten zijn.

We hadden een kleine twintig minuten vertraging, dus dat viel mee. Elora was echt erg moe en ze had een beetje de kleur van een vaatdoek met hele rode wangetjes. Maar hoe moe ze ook was, ze bleef lief met haar trunkie spelen. Ook de nintendo was een success. Eindelijk mochten we het vliegtuig in en ik moet eerlijk zeggen dat ondanks dat ik erg graag Transavia wil supporten, ik niet kapot was van het vliegtuig. Het is namelijk heeeeeel erg krap qua beenruimte. Ik heb nu eenmaal belachelijk geproportioneerde bovenbenen en heb in een normaal vliegtuig al last… maar dit was belachelijk. Ik kon niet eens recht zitten zonder mijn benen onder de stoel te strekken en dat ging al nauwelijks. Gelukkig was het maar een vlucht van 2 uur, want het was echt niet prettig.

Daan had een betere vlucht want hij mocht het laatste half uur in de cockpit zitten en heeft gezien hoe de piloten een vliegtuig landen. Met een enorme smile op zijn gezicht wachtte hij ons op aan het eind en het schijnt echt waanzinnig spectaculair geweest te zijn. Ik vond het zo ontzettend leuk voor hem!

Onze koffers waren er eerder dan wij er waren dus dat was erg relaxed. Met een energie die er duidelijk even uit moest rende ik naar onze koffers toe, Elora achter me aan hobbelend. Het was inmiddels al 21:30 en ons kind was nog steeds helemaal wakker en vooral ook heel lief (al had ze wel sneller kwaaltjes waar ze soms even om moest huilen, maar ze viel ook wel over haar eigen voeten van vermoeidheid) Ik ben zo trots op haar. Ik merk ook dat ze al weer veel groter is geworden dan onze laatste vakantie in December.

Daarna moest er nog geld gepind worden. Na een korte zoektocht en een lange rij (er waren veel rijen ook op schiphol deze vakantie, om in te halen dat we niet naar een pretpark gaan) hadden we de ATM en spoedig ook geld. Op naar de Taxi’s die we ook vrij snel hadden gevonden.

We hadden een grappig mannetje als chauffeur en toen Elora haar drie woorden Spaans op hem oefende was hij duidelijk gecharmeerd en probeerde hij haar van alles te leren. Elora vond het geweldig, ze is zo’n grappig ding en ze moest telkens heel hard lachen.

Het hotel lag een beetje in een achterwijk voor mijn gevoel, maar wel bij de haven in de buurt (niet dat het iets zegt, want de haven is zo groot en we zitten niet in de buurt van de cruise schepen) Waar ze vier sterren vandaan halen snap ik ook niet helemaal maar goed. Het is er schoon en de badkamer is wel schitterend. Wat heel fijn is dat Elora haar eigen bedje heeft. De kamer is best lang maar heel smal en je kan net langs je bed lopen. Het is hier bloedheet en de airco koelde de kamer pas om 3 uur ’s nachts een beetje af. En nog is het niet heel koel. Er is een piepklein balkonnetje (je kan er net op staan) en verder geen ramen dus het is erg donker binnen. Maar het is maar voor een nachtje.

Om 23:00 gaan de lichten pas uit en Elora heeft moeite met de slaap te vatten. Ze is helemaal hyper, maar met de iphone met sprookjes krijgen we haar uiteindelijk toch plat. Het zal wel een heftige nacht worden.

De show gaat beginnen!!! ;)

Natuurlijk ben ik al vanaf 4:30 klaar wakker... het is immers vakantie, dan doe ik niet meer aan slapen ;) Het was een "rough night" vannacht, want Elora, die veel te laat in haar bedje lag door de omstandigheden, heeft dit met luidruchtige dromen moeten verwerken. Als ik zeg dat ik ongeveer 3 uur geslapen heb dan overdrijf ik... ik denk dat het veel minder was.

Maar goed dat mag de pret niet drukken. Het was chaos gisteren. De laatste dingen moesten worden opgeruimd/ uitgezocht/ ingepakt en ik had er een dagtaak aan kan ik wel stellen. Ook moesten er nog wat dingetjes worden gekocht en ik wilde heel graag weer naar de kapper. Ik ga maar eens in de 1 1/2 a 2 jaar (nee dat is geen grapje) en vond dat het hoognodig was. Je wilt er toch een beetje fatsoenlijk uitzien voor een cruise of niet?

Mijn moeder kwam 's middags dol enthousiast mijn dochter thuis brengen met de mededeling dat ze ook een cruise gaat maken tijdens dat wij weg zijn. Ik vind het zo gaaf voor haar, ze heeft altijd al van Venetie willen genieten en daar gaat ze nu naar toe. En het is bijna een soort second honeymoon, want toen ze op huwelijksreis gingen, hebben ze een vergelijkbare cruise gemaakt die op een aantal zelfde havens stopten. Dat wordt romantische herinneringen ophalen dus!! Ik hoop dat ze het heel erg naar hun zin gaan hebben en ik heb de weergoden even gesproken... dat zit wel snor!

Mijn kappers afspraak liep een beetje uit. We hebben eerst wat gegeten bij Gina in Leidschendam wat heel sfeervol was, maar het eten was erg smaakloos (was wel jammer) en daarna mocht Elora van het geld dat ze van Opa had gekregen iets uitkiezen in de speelgoedwinkel en ging mamma naar de kapper. Mijn haar is weer een stukje korter en misschien maak ik er nog een foto van (die plaats ik dan later wel hier)

Na een zware nacht was ik toch erg actief wakker. Ik ga me zo ook douchen en aankleden en kattenbrokken halen (zijn we gisteren vergeten) Daan gaat kijken of hij mijn iphone weer aan de praat krijgt O.o Natuurlijk heeft dit ding het een dag voor mijn vakantie begeven. Hij liep vast en nadat Daan mijn simkaart er in en er uit heeft gehaald... herkent het kreng mijn inlogcode niet meer... WTF??!! Maar goed... "adem in, adem uit" Niet dat ik wil bellen, maar het is fijn als ik kan sms-en op de vakantie, mijn muziek kan luisteren en mijn agenda gewoon bij de hand heb... dus "fingers crossed" want ik word hier niet vrolijk van.

Eerst hebben we nog de Bruiloft van Coen en Miriam en daar hebben we ook veel zin in. Ik heb anderhalve dag geknutseld aan een alternatief voor een envelopje waar we het geld in doen en ik ben best tevreden met het resultaat.

De laatste dingen zijn bijna gedaan, twee koffers liggen al sinds gisterenavond in de auto (volgeladen dus er is niet veel ruimte om dingen te kopen, maar misschien is dat maar goed, want ik wil immers naar California volgend jaar, en dat kost ook geld) Elora laten we tot het laatste momentje slapen.

Vanavond slapen we in Barcelona. Het zal wel een beetje een zooitje worden want mijn Spaans is roestig en we moeten met een taxi het hotel gaan vinden. Ik hoop ook dat het hotel daadwerkelijk op loopafstand van het cruise terminal is!!

Spannend hoor!! Morgen gaan we lekker aan boord en dan gaat het grote genieten beginnen.

We hebben er zin in!!!

Upgrade en IPB tickets

Zoals ieder jaar stort ik me altijd weer vol enthousiasme op de fora en andere "vakantie gerelateerde" internet activiteiten en ook dit jaar haalde ik er weer een bom tips uit. Zo weet ik dat we ons moeten inschrijven voor de "Tea with Alice" en dat "Desperate Shipmates" erg leuk moet zijn. Of ik het daar mee eens ben is een tweede, want ik merk wel dat veel mensen (vooral Amerikanen, al kunnen de Engelsen er ook wat van) een tikkeltje 'enthousiaster' zijn dan wij.

Zo hoef ik nou niet bepaald op de foto met een character, ik sta alleen als een appeltje in de rij omdat Elora dat leuk vindt. Toch zijn er menig 40+ dames die toch schijnbaar heel wild van Mickey worden en snode plannen hebben om Minnie in een reddingsbootje te lokken en deze op volle zee vrij te laten. De arme actrice in het pak zal niet weten wat haar overkomt... O.o

Maar goed. Plots begon iedereen vrolijk over zijn kamer nummer te lallen en ik dacht: "Hoe weten die mensen dat dan?".... tot ik even op de site ging kijken. Dit jaar hebben we namelijk netjes een inlog code gekregen zodat we van alles online kunnen regelen (had ik al gezegd dat ik echt NOOIT meer Disney dingen via een Nederlands reisbureau zou willen regelen?)

En ja hoor, ons kamer nummer prijkte keurig op de website... daar stond het... 2014. Okay... het begint met een 2... dus we zitten op dek twee. (Jakkes wat ver weg van alles was mijn eerste reactie, al had ik het wel verwacht want catagorie 10C waar we inzaten was geloof ik alleen op deck 1 of 2) Maar goed, ik dus het dekplan van deck 2 erbij gespeurd... hmmmm, was ik nou scheel, ik zag toch echt geen 2014 in het middenstuk en wij hadden toch een inside cabin?? Oh... wacht... he? Hij staat aan de buitenkant... oh en is een ander kleurtje... ehm, even kijken... OH! Dat is catagorie 9C.... een kamer met een RAAMPJE!!! Wow... wij hebben nog nooit een raampje gehad. Even maakte ik me nog ongerust dat dit misschien heel licht zou zijn (Ik zag Elora al om 7:00 voor mijn neus staan: "Mamma ik kan niet meer slapen").... maar ik heb me laten geruststellen dat dit echt niet het geval is en ben heeeeel erg in mijn nopjes met de upgrade.

Normaal zijn wij nooit de geluksvogels die gratis upgrades krijgen enzo... maar ja.. nu werkt mijn man voor een vliegtuig maatschappij en dan wordt je voorgetrokken. Het is wel lekker hoor om ook eens voorgetrokkent te worden.

En over Transavia gesproken, Daan heeft de IPB tickets besteld. Wat een prijsverschil zeg! Ik sloeg stijl achter over toen ik de prijzen zag en weet nog steeds niet of ik het nou wel goed gelezen heb, want ergens zegt de sceptische ik in mij "Dat KAN toch niet??"

Ik ben erg blij met Daan zijn nieuwe baan!! hahaha!!! Wat een feest.

Voorlopig mogen wij over 4 dagen op vakantie en over 5 dagen hebben we onze prachtige kamer MET patrijspoort!!!