22 september (dag 14)

De allerlaatste zeedag. Vandaag hebben we niet veel bijzonders gedaan. We hebben ontbeten en Elora is naar de kidsclub gegaan. Daarna gingen wij naar de Disney Vacation club presentatie. Dit was voor ons interessant geweest als het niet alleen om de dure luxe hotels van disney had gegaan. Het zou inderdaad leuk zijn om dit te kunnen doen want het is niet alleen maar disney hotels maar gewoon hele mooie hotels door de wereld heen met service goed genoeg voor Disney standaard… maar goed dan zouden we maar 1 week per jaar op vakantie kunnen en dat willen we niet… *grijns*

Tijdens de lunch probeerde we Elora uit de club te halen, maar ze wilde liever blijven. Hoe langer we hier blijven hoe vaker ze naar de club wil. We moeten haar gewoon ompraten om met ons mee te gaan. Maar ja het is ook haar vakantie, dus we gaven na een lange discussie toch wel toe. Binnenkort is het over met de kidsclub dus laten we er nog maar even van genieten. We zijn maar samen gaan lunchen (ook niet vervelend!!) en ze hadden een heerlijk visbuffet met krabpoten en sushi, dus wij waren in onze nopjes. Ik kon heerlijk pielen met mijn krabpoten en Daan ging glunderen van de sushi.

Uiteindelijk hebben we niet veel meer dan dit gedaan en boekjes lezen. Ik ben alvast begonnen met de eerste koffer in te pakken en dat kostte ook even wat tijd. Ik vind het altijd een ramp als het die tijd is, tijd om in te pakken. Maar de ruimte was wel weer lekker in de hut en er was gewoon veel spul wat we niet meer aan wilden trekken. En dat zou de laatste dag weer inpakken schelen. Soms ben ik ook spontaan praktisch (niet altijd.

We hebben Elora opgehaald (en dit kostte wat moeite) en aangekleed want het was formal night. Daarna zijn we naar de show gegaan die Elora helemaal geweldig vond (hij was ook gaaf). Het was een show van Cinderella waarbij ze het verhaal van Cinderella overnieuw vertelde omdat de boze stiefmoeder de toverstaf van de Fairy Godmother had gestolen. Er werd een deel met acteurs gewerkt maar er werd ook gebruik gemaakt van animaties en het was echt een schitterend geheel. We hebben genoten. Onze tafel genoten zaten naast ons in de show en we hebben bij het restaurant sinasappelsap gehaald en wij hadden nog guava rum over en dat hebben we als stoute tieners op het schoolfeest gedeeld. Het was super gezellig.

Na de show moest Elora echt naar bed, dus onze dag was heel kort maar wel gezellig.

21 september (dag 13)

Dolfijnen in Tortola. Het is nu half acht en Elora en Daan zijn aan het keten. Ik heb honger en wil van boord, want vandaag gaan we naar Tortola en dat is niet lang, want om kwart voor vier gaan we al weer varen.

We werden allemaal in een klein busje gepropt en we waren onderweg naar de Dolphin Discovery in Tortola. Helaas was de chauffeur niet echt gezellig en de rit was kort dus we hebben niet veel van Tortola gezien. De dolphin Discovery plek was klein en een beetje slecht bijgehouden qua upkeep. Maar het water was helder zeewater en de Dolfijnen waren aan het flirten met ons terwijl we aan de kant stonden. Nadat we de instructie video hadden gezien mochten we de ultiem vlijende zwemvesten aan doen en in het water gaan.

We hadden een lieve dolfijn die volgens mij al wat ouder was. We mochten haar aaien en ik merkte dat ze erg met me aan het flirten was. Elora vond het geweldig, ze kon niet op het platform staan (veel te diep) dus ze dobberde een beetje rond terwijl wij haar omhoog hielden, het was zoooo grappig. Ze was helemaal gecharmeerd van de dolfijn (en ook van de sergeant major visjes die rond ons zwommen) en ze mocht hem aaien en zoenen en met de bal spelen.

Het was zo voorbij, maar het was wel heel gaaf. Toen we uit het water gingen zette Elora haar grote blauwe ogen op en zei ze tegen de trainer (een aardige vrouw met een gevoel voor humor) dat ze eigenlijk zo graag de dolfijn een visje wilde geven… dus ze kreeg een visje (en ik had net mijn uberslome camera dus niet klaar) en dat mocht ze aan de dolfijn geven. Wat een feest was het toch.

In de winkel hebben we 1 foto genomen (want het was echt belachelijk duur) en we wilden graag een echte foto (die van mij waren namelijk niet heel goed gelukt, ik stond veel te dicht bij) voor in onze fotolijst (we hebben namelijk een lijst waar Daan en ik op de foto staan met dolfijnen op onze huwelijksreis en daar zit nu een foto van een dolfijn tussen, maar daar willen wij Elora dus tussen doen) en ik heb een heel kazige kerstversiering gevonden met een kerstman op een dolfijn. Elora heeft een magneet voor op onze koelkast uitgekozen dat is ook leuk.

Daarna zijn we terug naar het schip gegaan. Nog even hebben we gelunched, en daarna hebben we even gerelaxed. Het was echt bloedje heet, dus buiten hielden we het niet heel lang vol. Het was ook behoorlijk bewolkt, dus ondanks dat het warm was, stond er niet heel veel zon.

Daarna was het al weer etenstijd. We zitten hier in zo´n strak ritme, dat zijn we helemaal niet gewend. Het eten was niet zo heel bijzonder dit keer en toen Liam (onze head waiter die zooooo lief voor Elora is en zo leuk met haar doet) vroeg hoe het eten was gaven wij toe dat het niet zo lekker was. Dus hij maakte er gelijk aantekeningen van en vroeg daarna wat onze room number was. We keken hem geschrokken aan, want we wilde niet dat er reprecussies voor de chef zouden zijn en wilde ook niet on record ofzo, hahaha. Maar goed het liep goed af.

Elora was gesloopt maar we zijn toch naar twice Charmed gegaan. Hij was nog leuker dan hij me bij stond. Wat een geweldige shows hebben ze hier toch, het maakt de lauwwarme entertainment van de eerste week wel weer helemaal goed. Schitterend gewoon en Elora zat te genieten. Maar bij het eind hing ze op mijn schoot en zat ze maar te gapen. Dus maar snel naar bed met haar. Tja… de late entertaiment kunnen we hier gewoon niet doen, dat is te laat voor haar

20 September (dag 12)

ST MAARTEN!!!! Om zes uur stond ik al smachtend voor het raampje (waar mijn dochter dus chagrijnig wakker van werd) we waren er!! Het zag er schitterend uit, veel groener dan ik verwacht had. Niet echt witte zandstranden maar toch wel schitterend. Onze excursie was pas om kwart over tien, veel te laat vond ik, dus om kwart over acht gingen we alvast zelf even kijken. Het was een enorm lange haven en aan het eind konden we de vissen door het heldere water zien. Ik zag meteen een grote blauwe en was helemaal in mijn nopjes. Elora vond het ook gaaf. Onderweg zagen we tim, een Duits vriendje van Elora die drie moet worden in November. Ze is helemaal van hem gecharmeerd dus dat was wel schattig om te zien. Tim zou ook mee gaan op de excursie dus Elora was erg blij.

We gingen even bij het haven gebeuren (een aantal winkeltjes en een informatie punt) vragen waar we konden snorkelen. Een aardige mijnheer hielp ons op weg en we wisten waar we later op de dag naar toe konden gaan. De mensen zijn hier trouwens niet super gezellig, maar wel vriendelijk.

We besloten toch maar op tijd terug naar het schip te gaan zodat we niet te laat zouden zijn. Om kwart over tien zaten we in Diversions en wij waren dit keer geen nummer, maar we waren Belle. Dus iedereen kreeg een Belle sticker op en we mochten het bordje Belle volgen. Als gansjes liepen we achter de hoofd gans aan naar de bus. We hadden een aardige chauffeur die heel veel humor had en we kregen een tour van vijf en dertig minuten en hij had veel te vertellen over st Maarten.

Daarna gingen we een soort zeilboot op en mochten we na een tijdje varen naar beneden, waar de zijkanten van de boot van glas waren gemaakt. Het was heel krap en claustrofobisch, je kon ook maar met zijn tweetjes naast elkaar zitten, dus Daan zat achter Elora en ik.

Het was wel erg leuk om te zien, vooral toen de duiker langs kwam met voer voor de vissen, die als jonge hondjes op hem af kwamen en zich echt door hem lieten aanraken. Het was een gek gezicht (gelukkig zijn deze foto’s wel op de computer overgekomen… snik niet zo als mijn dolfijnen filmpje dat niet helemaal goed was getransfered van het fototoestel naar de computer) Het was een kort ritje en ook niet heel bijzonder, want de tourguide was een beetje saai. Maar goed het was leuk om te zien. Al ik zou het niet nog een keer doen (terwijl alle andere ritjes een groot success waren)

Elora was moe en hyper en ze was behoorlijk aan het giebelen met Tim in de bus (zo erg dat we de man niet konden verstaan, dus we haar telkens op orde moesten roepen) We wilden gaan snorkelen en Elora wilde naar Peter pan, dus het idee was Elora bij de kidsclub af te zetten en wij zouden gaan snorkelen. Het was inmiddels al een uur dus we hadden wel trek gekregen. Na een lichte lunch hebben we Elora om twee uur bij de club af gedropt en daarna hebben Daan en ik een taxi genomen naar Divi Little bay. Het was een raar klein strand met veel schelpen en stenen dus niet echt relaxt om op te liggen. Het water was ook niet echt helder, maar toch hebben we veel vissen gezien. Helaas kwamen de kleuren niet tot hun recht in het water maar het was zo gaaf om weer te snorkelen. We waren gewaarschuwd om het vuur koraal niet aan te raken tijdens ons boottochtje (goddank, want het zat dus ook hier op de rotsen) Onze cornflakes truc werkte weer als een charm en we hadden een aantal vissen stalkers die hoopten dat we nog meer eten hadden. Daan heeft wat onderwater foto’s weten te maken.

Het was die ochtend heel erg heet geweest, maar de middag was nogal bewolkt en niet meer zo heel warm. We droogden op het strand niet echt op en we wilden er ook niet lang blijven want het was geen lekker strand en de stoelen kosten 10 dollar per stuk, wat we erg duur vonden voor een uurtje of twee. Dus onze kleren maar over de natte zwemkleding en nat en bezand  stapten we de taxi in. We hadden een super aardige taxi chauffeur die ons nog wat meer over St Maarten vertelde en ook dat Koningin Beatrix langs zou komen en dat de mensen van St Maarten graag weer bij onze regering zouden horen. *grijns*. Je merkt ook dat je hier als Nederlanders anders wordt behandeld. Voor we op de boot stapten hebben we een fles guava Berry rum gekocht en wat kerst versiering (wat ook meteen brak) voor mijn boom vanuit st Maarten. De mijnheer van de winkel was blij dat we Nederlands waren en vroeg meteen of wij misschien zijn brief wilden vertalen wat allemaal te maken verblijfsvergunning. Heel bizar.

Toen we aan boord waren om vier uur wilde we gelijk Elora op halen, maar die wilde niet mee… dus wij maar naar beneden om te douchen. Een half uur later wilde ze nog niet mee en toen we vlak voor het eten het weer probeerden zei ze: “Maar maaaham… Kapitein Haak komt zo” Tja wat kan ik daar tegen inbrengen? Het was ook allemaal zo leuk en Peter Pan is nu haar favoriet. Dus voor het eerst hebben zonder Elora gedineerd. Ik miste haar wel. Het was het piraten feest maar daar hebben wij niet veel van mee gekregen.

Om kwart voor acht was er the art of the story, wat erg leuk was, maar Elora (die niet had geslapen in de middag) was zo onwijs moe dat we om half negen al in bed lagen. Geen pirates party… geen vuurwerk… en een balende mamma.

19 september (dag 11)

Onze laatste dag van de 5 zee dagen en morgen gaan we naar St Maarten. Ik heb er zin in. Eerst hebben we een character breakfast en straks gaan we naar Tea with Alice, dus het is een karaktervol dagje (sorry, flauw ik weet het)

Het character breakfast gebeuren was aardig, het deed me een beetje aan een tropische versie van Chef Mickey denken. Er waren zes characters: mickey, minnie, goofy, pluto en chip and dale die voorbij stierden in een rotvaart. Het was echt "boekje tekenen, foto maken en zwaai maar dag met je handje". Natuurlijk waren er weer meer volwassenen dan kinderen aanwezig en deze wilde ook allemaal op de foto met de characters en maakten er nog een grotere ‘deal’ van dan de kids. Ik kan er maar niet aan wennen hoor, ik vind het zo vreemd dat je als volwassenen naar een character breakfast gaat als je geen kinderen hebt of niet seniel bent ofzo. En dat je op de foto gaat is een ding, maar ze staan vaak ook nog hele verhalen op te hangen en nemen veel tijd in beslag. Maar goed ondanks dat het een beetje een character race was, hadden we een gezellige ochtend. We zagen alleen Elizabeth, Bobby en Autumn bij het eten, onze andere tafelgenoten waren er niet (die zijn er vaak niet tijdens het eten, maar ik had ze hier wel verwacht)

Net toen wij Parot Cay uit waggelden, werden Daan en ik ineens bij de arm genomen en toen we ons verbaasd omdraaiden stond Chip ineens tussen ons in. Elora liep een beetje voor ons uit en ik riep haar gelijk terug. Ik vind het leuk hoor die aandacht, maar toch liever voor mijn kind ;) Chip greep haar bij de hand en samen huppelden ze voor ons uit.. Elora straalde!! Ik zong vrolijk: we’re off to see the wizard! Maar bedacht me toen dat dit niet Disney was en kreeg ook een standje van Chip, hahahaha. Er zit nog best humor in die acteurs ;)

Het was zo leuk want hij nam echt even de tijd voor Elora en die was er helemaal vol van. Ik blijf het gewoon leuker vinden als Elora erbij is (we zien zo vaak characters als we haar net hebben afgedropt bij de kidsclub, dat is gewoon zo jammer) Helaas had ik volgens mij niet mijn foto toestel bij de hand (ergens onder in de tas) en Daan zei ook: geniet er nou maar van, niet alles hoeft worden vastgelegd. (dus leg ik het nu maar in woorden vast) Dit zijn de dingen waarom we dus graag op zo'n Disney Cruise gaan, het is zo ontzettend leuk voor de kids en wij hebben het ook naar onze zin.

Na het ontbijt zijn we naar de Goofy Pool gegaan. Het was heel druk en belachelijk heet dus we hebben het maar tot half twaalf uit gehouden. Het was gewoon niet lekker meer zo heet (en er stond ook geen windje) Het zwembad was zo vol van de mensen dat je niet eens meer echt kon zwemmen. Elora had een jongetje van acht in het water ontmoet die ons vertelde dat Obama Amerika aan het verpesten was omdat hij geld uit het leger aan het halen was… O.o ….. oooookaaaayyyy…. Back away slowly and don’t make eye contact!!! Hij pakte ook telkens haar speelgoed af, dus Elora besloot in haar vier jarige wijsheid hem te negeren (dit weet ik want dat kwam ze me even vertellen: "Mam, ik hoop dat je het niet erg vindt, maar ik ga hem maar even negeren)

Ze kan hier zo leuk spelen met andere kinderen. Ze is zo ontzettend lief voor kleintjes dat menig vader of moeder haar graag ziet komen om met hun kindje te spelen. Ze danst met kleine jongetjes en meisjes, maakt grapjes en is gewoon heel moederlijk. Nut moet ik zeggen dat kindjes maar een paar cm kleiner hoeven te zijn of ze betutteld ze (laatst stond ze tegen een jongetje te praten of hij een jaar was en hij bleek begin Mei dus 4 geworden te zijn, dus hij scheelde maar 2 1/2 maand met haar... oeps) Maar ze speelt ook graag met grotere kinderen en dan doet ze graag na wat zij doen (al is ze, hoe klein ze ook is, vaak het kind die de spelletjes bedenkt en dan gaan de grotere kinderen gewoon mee in haar spel) En natuurlijk speelt ze ook met kinderen van haar eigen leeftijd (maar die betuttelt ze meestal net zo erg als de kleintjes) Ik ben super trots op mijn lieve sociale kind.

Na de lunch zijn we even gaan tukken (mams en paps willen graag naar John Charles vanavond) en Elora heeft het weer tot half vier uit gehouden. Ze is toch erg moe hier. Dat is niet gek want voor haar zijn de nachten toch best korst. We staan meestal rond half acht op (soms eerder) en ze ligt er regelmatig na tienen in.

Toen was het tijd voor de tea party van Alice. Elora mocht haar Cinderella jurk aan want helaas hebben we geen Alice (waar ze een tikkeltje verontwaardigd over was, want dit paste niet helemaal vond ze zelf, Elora is erg van de dress code) De zaal (studio at sea, wat van zich zelf al een ontzettend leuke zaal is) wat mooi aangekleed met allemaal gedekte tafeltjes. We zochten er een vooraan (er zaten natuurlijk weer een groot aantal volwassenen in de zaal ZONDER kinderen die vooraan waren gaan zitten omdat ze nu eenmaal een uur van te voren in de rij waren gaan staan… mag ik even zeggen dat ik me hier echt wel aan erger. Prima als je het Peter Pan syndroom hebt, heb ik ook last van, maar laat je wel de echte kinderen gewoon eerst? Daar is het namelijk voor bedoeld grote lijp!!)

Het valt me ook op dat opvoeding niet voor iedereen belangrijk is en we werden weer geconfronteerd met een aantal losgelagen kinderen die door de zaal aan het rennen waren, overal aan zaten en de koekjes en appelsap al hadden opgedronken en gegeten voor het überhaupt begon. De ouders zaten er als zoutzakken bij. God dank hebben ze hier goede kinderclubs en begeleiders dat er nog iets met die kinderen gedaan wordt, maar goed. Zo mijn ergernissen weer even geuit, hahaha, terug naar de tea party. Elora keek hongerig naar de koekjes, maar ze moest nog even wachten. Uit eindelijk kwam de Mad Hatter naar voren om de kids les te geven over een tea party. Ik vond het jammer dat Alice er niet bij was, want ik denk dat het nog leuker was geweest als er het contrast tussen Alice en de Madhatter was geweest (Ik denk ook dat dit eigenlijk de bedoeling was, maar ik weet niet waarom Alice er niet bij was deze reis… ik hoorde van een mevrouw (minstens vijfenveertig) die iedere keer ging (zonder kind) dat normaal Alice er wel bij zat en later zei onze tafelgenoot dat zij ook gewoon Alice erbij hadden, dus dat hadden wij weer) Maar de madhatter was echt geweldig en stal de show. Elora heeft het normaal niet zo op de Madhatter. Het is het enige character waar ze een beetje bang van is, maar deze stal ook haar hart. Toen ze op de foto met het mocht behandelde hij haar als een echte prinses en ik zag haar gewoon smelten. Ik vond het helemaal gaaf!!

Na Alice (of niet Alice) gingen we ons snel aankleden voor het eten, want het was al weer bijna tijd. Na een kleine omleiding langs Lumieres (Daan was overtuigd dat we daar zaten) kwamen voor ons Diner in Parot Cay terecht waar ik ineens met drie voorgerechten voor mijn neus zat (kijk uit wat je zegt tegen de bediening hier, want als je twijfelt krijg je het allemaal) Gelukkig zag Daan ook wel zitten wat er op mijn bord lag en was het hoofdgerecht niet zo heel bijzonder, dus liet ik dat staan.

Na het eten mocht Elora naar de kidsclub (als ik het zo schrijf lijkt het wel alsof ze niets anders deed dan naar de kidsclub gaan maar dat was toch niet zo hoor, alleen als wij naar een show gingen of als ze er zelf om vroeg) en gingen mamma en pappa naar John Charles, die wel aardig was maar niet super (Daan vond hem leuker dan ik en ik denk dat mijn moeder erg van zijn muziek genoten had) Ik moet zeggen dat ik die mijnheer ook gewoon niet zo heel sympatiek vond. Hij had wel talent, maar ik denk dat ik gewoon te veel mensen met talent heb gezien in mijn leven 'he didn't blow me away, so to speak'

Het was al weer tijd om Elora op te halen en zo belanden we allemaal weer voor half tien

18 september (dag 10)

Hongerig werden we wakker om een uur of half vijf…. Tja toch wel een beetje jetlag, al hebben we er niet echt ‘last’ van. We zagen onze tafel genoten bij het ontbijt.  Het zijn aardige mensen, erg rustig maar dat is ook wel eens fijn. Dus we zeiden elkaar even gedag maar aangezien wij al bijna klaar waren hebben we niet echt samen ontbeten.

Natuurlijk zijn we na het eten weer in de Goofy Pool gesprongen. Het was echt zo druk dat ik er na een drie kwartier toch maar uit ging, Elora en Daan hebben het wat langer uitgehouden. Er waren bijna geen stoelen, maar gelukkig zagen we onze andere tafelgenoten die net weg gingen dus mochten wij hun stoelen hebben. Dat scheelde weer, want ze stonden ook een beetje in de schaduw (en dat was wel nodig) Na het zwemmen hebben we dan ook nog even in het zonnetje gelegen maar het was TE heet voor ons, het was echt belachelijk warm, we merken dat we in het caribische gebied zitten nu. Dus ook dat hielden we niet langer dan een half uurtje uit. De drukte en de hitte waren geen fijne combinatie.

Nadat we weg gevlucht waren bij het zwembad mocht Elora naar de kidsclub en wij hebben de helft van Pirates of the Caribbean deel vier gekeken (we hadden hem al gezien en vonden het te lang om Elora daar de hele tijd te laten zitten terwijl het lunch tijd was) Elora vond het zelf helemaal niet te lang, maar was wel blij dat ze lekker met ons mocht gaan lunchen. Dus na een Colombiaanse lunch zijn we gaan schuilen van de hete zon in de hut en een middag dutje gaan doen (tenminste Elora en Daan) want wij wilde haar lekker fris en fruitig die avond omdat we naar de Alfred and Seymour show wilden gaan. En als Elora 's middags niet even slaapt is er een dikke kans dat we opgepiept worden. En Alfred and Seymour is NIET de show waar je dus eerder weg wilt gaan. Ik zou niet eens naar de wc durven... *grijns* (meer daar over later)

Elora heeft heerlijk van een uur tot kwart voor vier geslapen en daarna hebben wij samen spelletjes gespeeld (raad het disney character) waar Elora ook nog best goed in was en Daan en ik steeds competatiever werden. We hebben zo gelachen dat tranen in onze ogen stonden en toen was het al weer tijd voor het eten. Het eten viel erg tegen, tenminste de hoofd gerechten. De caribische voorgerechten waren namelijk zalig.

Elora mocht naar de kidsclub en wij hebben ons vermaakt met de show van Alfred and Seymoure. Een van onze tafelgenoten kwam laat binnen in de show en werd spontaan voor gek gezet (ik voelde me al schuldig dat ik hem niet gewaarschuwd had) En echt "they don't pull their punches" en gaan er lang op door. Ze plaagden hem nog een aantal keer tijdens de show.

We hebben echt zitten huilen van het lachen dus dat was geweldig. Ik heb overigens ook de Chocolatetini geprobeerd (die verdacht veel naar baileys met chocosaus smaakte, maar wel erg lekker was) Er was op een gegeven moment weer een mijnheer die te laat was en ook hij kreeg de wind van voren. Deze mijnheer besloot ook eerder weg te gaan en dat pikten de heren natuurlijk helemaal niet. Toen de man (die ergens voorin in de zaal zat) het op een lopen zette ipv op de kritiek in te gaan, rende Seymour als een Olympisch kampioen de trappen op om de man te onderscheppen, het was echt zo bizar om te zien. Daan en ik hadden het niet meer. Het was net een klucht. De man kon het geloof ik niet helemaal waarderen. 

Wij zijn netjes tot het einde van de show gebleven en hebben daarna Elora opgehaald. Ze zat heerlijk te knutselen en wilde nog niet weg tot ze 'klaar was'. Daan had geen zin om rond te hangen dus ik zei dat hij lekker een boekje kon gaan lezen op een van de banken buiten de club en ik ben nog even met haar gebleven. Ik heb nog een half uurtje met haar zeemeerminnen van pijpragers zitten knutselen en Elora was er zo blij mee dat ze nog steeds speelt met de meermin die ik gemaakt had. Tijdens het knutselen heb ik een paar dames van de kidsclub wat beter leren kennen. Wat een leuke meiden zijn het toch en wat doen ze toch veel met die kids. Het is er altijd zo gezellig en je kan niet binnen lopen of er gebeurd iets spectaculairs. Maar de kinderen kunnen ook voor rustige activiteiten kiezen, dus er is echt voor ieder wat wils. Elora vindt het er geweldig en wij zijn blij dat ze het zo naar haar zin heeft. Ik vond het leuk om ook even samen met haar te freubelen. Het was een leuk eind aan een super leuke dag. Ik merk dat ik het sinds we toch iets meer dingen doen overdag leuker vind op de cruise. De hele dag lezen is toch niet alles voor me op vakantie. Ik heb ook pas 2 boeken uit (de eerste mistborn die erg goed is) en vandaag Brains die ik aardig vond maar ook niet helemaal kapot van was.

17 september (dag 9)

    Om vijf uur was Elora wakker (en dus wij ook, al heb ik me nog zeker drie kwartier slapende gehouden in de hoop dat zij ook nog even in slaap zou vallen) Tja… de jet lag voelen we goed, de klok is inmiddels 4 uur naar achter gegaan. We waren dankbaar toen het tijd was voor het ontbijt. Na het ontbijt zijn we met zijn drietjes in de Goofy pool gaan zwemmen. Het was echt super gezellig, al was het weer niet echt lekker. De wind was koud maar gelukkig was de pool verwarmd (niet zoals de Mickey Pool, die echt ijskoud is). Elora wilde dolfijn spelen en dan waren wij de dolfijnen en moest pappa de haai spelen. En een lol dat ze had. Wat kan mijn kind toch ineens goed zwemmen, wat fijn dat mijn moeder dit wekelijks met haar doet. Ze zwom zonder moeite de breedte van het zwembad heen en weer (al is het nog wel een doggy paddle dat ze doet, ipv echt zwemmen en ze lijkt ook echt op een zwemmende pup) Het was echt zo leuk om lekker als gezin in het zwembad te dobberen en het was toch groter dan het eruit zag. Daarna zijn we terug naar de kamer gegaan om ons om te kleden. Elora mocht een uurtje kidsclub doen en wij gaan haar zo ophalen om naar Winnie the Pooh te gaan. Straks gaan mams en paps wel even naar de martini tasting dus het is leuk om ook even volwassenen tijd te hebben.

Na wat tijd met ons kind doorgebracht te hebben gingen we naar de Martini tasting. Mijn horloge liep wat achter dus we waren wat aan de late kant. We zaten dus ook een beetje in een verdom hoekje en werden telkens pas veel later onze martini’s geserveerd, dus het voelde een beetje als straf, en wij voelde ons als stoute schoolkinderen.

De eerste martini was werkelijk walgelijk. Een Gin martini en zelfs daan dronk hem niet op. De tweede was zalig (een passiontini) en de derde (een lemondrop ofzo) vond ik ook niet lekker, maar Daan wel, dus ik schoof de mijne naar hem toe. Halverwege de laatste martini (een cosmopolitan) die ik trouwens wel aardig vond, voelde ik me al een beetje aangeschoten (ja ik kan echt niets hebben, ik drink zelden) Ik had mijn passiontini lekker als laatste bewaard en probeerde de licht opdringerige butler af te weren omdat hij hem telkens wilde meenemen. *grijns* I defended that Passiontini.

Gelukkig was het maar een half uurtje (want de man die met een erg sterk indiaas accent aan het vertellen was wist veel van alcohol, maar was een tikkeltje saai) en wij gingen samen naar de film The help, die we erg vermakelijk vonden. Zo’n heerlijke domme racistische amerikanen uit de jaren 50 vs de donkere huishoud hulp. Daan voelde de Martini wel een beetje zitten en vroeg of het schip nou zou aan deinen was of dat zijn benen gewoon zwabberden (het waren zijn benen, al viel het best mee allemaal)

Het is wel een ervaring hoor, films kijken tussen de Amerikanen. Die zijn echt veel emotioneler dan wij en de zaal hield het niet droog. Ook werd er om 'so-so' grapjes kei hard gelachen en merkte je gewoon dat het publiek veel meer in de film op ging dan dat wij eigenlijk gewend zijn. Wij vonden de film ook best goed.

Na ons gezellige middagje samen zijn we Elora gaan ophalen voor de lunch en het was weer oer gezellig. We hadden elkaar weer veel te vertellen en Elora is best avontuurlijk met het eten en will veel even proberen. Het zijn echt even van die momentjes voor elkaar, tijdens de maaltijden. Daarna hebben we het lekker rustig aangedaan tot het eten. Een beetje rond hangen, boekje lezen, spelen met Elora etc. We zagen plots dat het eten formal was, dus vlak voor het eten hebben we ons nog snel even omgekleed en zijn lekker kreeft gaan eten bij Lumiere. Ik vind het altijd wel leuk om me op te doffen voor het eten en Elora vond het gaaf dat ze een beetje makeup op mocht. Het was immers een bijzonder diner. Onze serveerster was weer geweldig al merken we wel dat er een beetje spanning heerst tussen de gezellige vlotte Angelina en haar wat sullige side kick. Het was een gezellige avond. Elora en Daan zijn even gaan basketballen en dat vond ons kadetje ook wel heel erg bijzonder.  Ik moest echt mijn hakken uit en ben me gaan omkleden in de kamer. En daar heb ik zowaar een vliegende vis uit ons raampje gezien (en dat is best bijzonder om te zien). Het raampje zorgt voor extra plezier, we hebben nu al kwallen en vliegende vissen gezien en we denken ook iets anders, maar wat weet ik niet precies (het was te ver weg)

Er was geen leuke entertainment dus we lagen er vroeg in. Tja dit soort dagen moeten we ook hebben want anders trekt Elora het niet. Iedere avond om half tien naar bed is ook niet ideaal voor een meisje van 4

16 September (dag 8)

16 september

Weer een zeedag, tja het is niet super bijzonder om er over te lezen want we doen niet heel erg veel. Vanochtend hadden we vol goede moed onze badpakken aangetrokken… maar helaas werden we vlak na het ontbijt (waar ik tot mijn verbazing er achter ben gekomen dat ik de omeletten erg lekker vind) weg geregend. Het weer is niet meer zo mooi zonnig, al is het nog wel warm.

Elora mocht ’s ochtends wel even zwemmen (voor het ging regenen) en daarna ging ze lekker naar de kidsclub. We hadden haar net afgedropt toen we in de lift stapten en een verdieping lager gingen de deuren open voor een nieuwe passagier: DONALD DUCK. Het was heel bizar en de acteur in het pak bleef goed in character waar door wij verbazingwekkend genoeg ook mee deden aan het spel. Daan zei ook, ik zie gewoon echt Donald, niet een vent in een pak. Ze zijn hier zo goed met die illusie in leven te houden. De prinsessen worden door dezelfde actrices gespeeld en je ziet ze ook niet zonder kostuum. Je zou er bijna echt in gaan geloven. Donald stond te dollen met Daan omdat hij een Mickey tas had en we moesten er best een beetje om lachen.

Daan en ik hebben nog even op het dek gezeten en toen Elora opgehaald voor de prinsessen high tea. Het was een grote teleurstelling vergeleken bij vorig jaar. Er stond een rij van hier tot Tokio omdat de Amerikanen verslaafd zijn aan in de rij staan geloof ik. De prinsessen waren gehaast, ze kwamen niet allemaal voorbij en Ariel was er helemaal niet. Er was weinig show en de prinsessen namen bijna niet de tijd voor de kinderen. Het was chaotisch en een beetje een sof. Maar goed, Elora vond het wel leuk. We zaten aan de tafel met een aardige vrouw die twee hele rare kinderen had. De kinderen werden thuis geschoold en ik trok erg mijn twijfels of dit wel zo’n goed idee was. Het jongetje van zes sprak ongeveer Engels op het niveau van Elora, en het was zijn eerste taal ipv zijn tweede taal. Het was echt om te janken. En daarbij likte de kinderen aan alle Petit fours en taartjes die er lagen zonder dat moeder ze echt corrigeerde (ook het meisje van 9 deed hier aan mee) goed voor mijn lijn want ik hoefde gelijk niet meer.

Na de teleurstellende prinsessen lunch zijn we nog even teken films op de kamer gaan kijken en daarna was het al tijd voor het eten. Het was gezellig, maar onze andere tafelgenoten waren weer niet aanwezig. Ze vinden het denk ik te lang met twee kleine kinderen het dineren en kiezen waarschijnlijk voor topsiders.

Elora ging naar de kidsclub omdat daar een feestje was voor Pinnochio en Daan en ik gingen een cocktail halen (die ik eigenlijk best vies vond, dus na 3 slokken ging hij naar Daan) en we gingen naar Ricky Kalmon de hypnotist kijken. Elora heeft ons twee keer laten oproepen en om negen uur hebben we haar maar gewoon gehaald. Ze kan het niet hebben als wij iets zonder haar doen. Ze blijft vaak ook niet zo lang in de kidsclub, ik geloof dat het record 2 ½ uur is geweest en dat ze verder vaak minder dan een uurtje daar verblijft voor we haar weer op komen halen.

De andere show moesten we missen, het was gewoon te laat voor Elora en slapen in de kidsclub doet ze toch niet. Ik vraag me af hoe andere ouders dat doen (sommige laten zelfs hun kind achter als ze iets op het land gaan doen)