Onze laatste dag van de 5 zee dagen en morgen gaan we naar St Maarten. Ik heb er zin in. Eerst hebben we een character breakfast en straks gaan we naar Tea with Alice, dus het is een karaktervol dagje (sorry, flauw ik weet het)
Het character breakfast gebeuren was aardig, het deed me een beetje aan een tropische versie van Chef Mickey denken. Er waren zes characters: mickey, minnie, goofy, pluto en chip and dale die voorbij stierden in een rotvaart. Het was echt "boekje tekenen, foto maken en zwaai maar dag met je handje". Natuurlijk waren er weer meer volwassenen dan kinderen aanwezig en deze wilde ook allemaal op de foto met de characters en maakten er nog een grotere ‘deal’ van dan de kids. Ik kan er maar niet aan wennen hoor, ik vind het zo vreemd dat je als volwassenen naar een character breakfast gaat als je geen kinderen hebt of niet seniel bent ofzo. En dat je op de foto gaat is een ding, maar ze staan vaak ook nog hele verhalen op te hangen en nemen veel tijd in beslag. Maar goed ondanks dat het een beetje een character race was, hadden we een gezellige ochtend. We zagen alleen Elizabeth, Bobby en Autumn bij het eten, onze andere tafelgenoten waren er niet (die zijn er vaak niet tijdens het eten, maar ik had ze hier wel verwacht)
Net toen wij Parot Cay uit waggelden, werden Daan en ik ineens bij de arm genomen en toen we ons verbaasd omdraaiden stond Chip ineens tussen ons in. Elora liep een beetje voor ons uit en ik riep haar gelijk terug. Ik vind het leuk hoor die aandacht, maar toch liever voor mijn kind ;) Chip greep haar bij de hand en samen huppelden ze voor ons uit.. Elora straalde!! Ik zong vrolijk: we’re off to see the wizard! Maar bedacht me toen dat dit niet Disney was en kreeg ook een standje van Chip, hahahaha. Er zit nog best humor in die acteurs ;)
Het was zo leuk want hij nam echt even de tijd voor Elora en die was er helemaal vol van. Ik blijf het gewoon leuker vinden als Elora erbij is (we zien zo vaak characters als we haar net hebben afgedropt bij de kidsclub, dat is gewoon zo jammer) Helaas had ik volgens mij niet mijn foto toestel bij de hand (ergens onder in de tas) en Daan zei ook: geniet er nou maar van, niet alles hoeft worden vastgelegd. (dus leg ik het nu maar in woorden vast) Dit zijn de dingen waarom we dus graag op zo'n Disney Cruise gaan, het is zo ontzettend leuk voor de kids en wij hebben het ook naar onze zin.
Na het ontbijt zijn we naar de Goofy Pool gegaan. Het was heel druk en belachelijk heet dus we hebben het maar tot half twaalf uit gehouden. Het was gewoon niet lekker meer zo heet (en er stond ook geen windje) Het zwembad was zo vol van de mensen dat je niet eens meer echt kon zwemmen. Elora had een jongetje van acht in het water ontmoet die ons vertelde dat Obama Amerika aan het verpesten was omdat hij geld uit het leger aan het halen was… O.o ….. oooookaaaayyyy…. Back away slowly and don’t make eye contact!!! Hij pakte ook telkens haar speelgoed af, dus Elora besloot in haar vier jarige wijsheid hem te negeren (dit weet ik want dat kwam ze me even vertellen: "Mam, ik hoop dat je het niet erg vindt, maar ik ga hem maar even negeren)
Ze kan hier zo leuk spelen met andere kinderen. Ze is zo ontzettend lief voor kleintjes dat menig vader of moeder haar graag ziet komen om met hun kindje te spelen. Ze danst met kleine jongetjes en meisjes, maakt grapjes en is gewoon heel moederlijk. Nut moet ik zeggen dat kindjes maar een paar cm kleiner hoeven te zijn of ze betutteld ze (laatst stond ze tegen een jongetje te praten of hij een jaar was en hij bleek begin Mei dus 4 geworden te zijn, dus hij scheelde maar 2 1/2 maand met haar... oeps) Maar ze speelt ook graag met grotere kinderen en dan doet ze graag na wat zij doen (al is ze, hoe klein ze ook is, vaak het kind die de spelletjes bedenkt en dan gaan de grotere kinderen gewoon mee in haar spel) En natuurlijk speelt ze ook met kinderen van haar eigen leeftijd (maar die betuttelt ze meestal net zo erg als de kleintjes) Ik ben super trots op mijn lieve sociale kind.
Na de lunch zijn we even gaan tukken (mams en paps willen graag naar John Charles vanavond) en Elora heeft het weer tot half vier uit gehouden. Ze is toch erg moe hier. Dat is niet gek want voor haar zijn de nachten toch best korst. We staan meestal rond half acht op (soms eerder) en ze ligt er regelmatig na tienen in.
Toen was het tijd voor de tea party van Alice. Elora mocht haar Cinderella jurk aan want helaas hebben we geen Alice (waar ze een tikkeltje verontwaardigd over was, want dit paste niet helemaal vond ze zelf, Elora is erg van de dress code) De zaal (studio at sea, wat van zich zelf al een ontzettend leuke zaal is) wat mooi aangekleed met allemaal gedekte tafeltjes. We zochten er een vooraan (er zaten natuurlijk weer een groot aantal volwassenen in de zaal ZONDER kinderen die vooraan waren gaan zitten omdat ze nu eenmaal een uur van te voren in de rij waren gaan staan… mag ik even zeggen dat ik me hier echt wel aan erger. Prima als je het Peter Pan syndroom hebt, heb ik ook last van, maar laat je wel de echte kinderen gewoon eerst? Daar is het namelijk voor bedoeld grote lijp!!)
Het valt me ook op dat opvoeding niet voor iedereen belangrijk is en we werden weer geconfronteerd met een aantal losgelagen kinderen die door de zaal aan het rennen waren, overal aan zaten en de koekjes en appelsap al hadden opgedronken en gegeten voor het überhaupt begon. De ouders zaten er als zoutzakken bij. God dank hebben ze hier goede kinderclubs en begeleiders dat er nog iets met die kinderen gedaan wordt, maar goed. Zo mijn ergernissen weer even geuit, hahaha, terug naar de tea party. Elora keek hongerig naar de koekjes, maar ze moest nog even wachten. Uit eindelijk kwam de Mad Hatter naar voren om de kids les te geven over een tea party. Ik vond het jammer dat Alice er niet bij was, want ik denk dat het nog leuker was geweest als er het contrast tussen Alice en de Madhatter was geweest (Ik denk ook dat dit eigenlijk de bedoeling was, maar ik weet niet waarom Alice er niet bij was deze reis… ik hoorde van een mevrouw (minstens vijfenveertig) die iedere keer ging (zonder kind) dat normaal Alice er wel bij zat en later zei onze tafelgenoot dat zij ook gewoon Alice erbij hadden, dus dat hadden wij weer) Maar de madhatter was echt geweldig en stal de show. Elora heeft het normaal niet zo op de Madhatter. Het is het enige character waar ze een beetje bang van is, maar deze stal ook haar hart. Toen ze op de foto met het mocht behandelde hij haar als een echte prinses en ik zag haar gewoon smelten. Ik vond het helemaal gaaf!!
Na Alice (of niet Alice) gingen we ons snel aankleden voor het eten, want het was al weer bijna tijd. Na een kleine omleiding langs Lumieres (Daan was overtuigd dat we daar zaten) kwamen voor ons Diner in Parot Cay terecht waar ik ineens met drie voorgerechten voor mijn neus zat (kijk uit wat je zegt tegen de bediening hier, want als je twijfelt krijg je het allemaal) Gelukkig zag Daan ook wel zitten wat er op mijn bord lag en was het hoofdgerecht niet zo heel bijzonder, dus liet ik dat staan.
Na het eten mocht Elora naar de kidsclub (als ik het zo schrijf lijkt het wel alsof ze niets anders deed dan naar de kidsclub gaan maar dat was toch niet zo hoor, alleen als wij naar een show gingen of als ze er zelf om vroeg) en gingen mamma en pappa naar John Charles, die wel aardig was maar niet super (Daan vond hem leuker dan ik en ik denk dat mijn moeder erg van zijn muziek genoten had) Ik moet zeggen dat ik die mijnheer ook gewoon niet zo heel sympatiek vond. Hij had wel talent, maar ik denk dat ik gewoon te veel mensen met talent heb gezien in mijn leven 'he didn't blow me away, so to speak'
Het was al weer tijd om Elora op te halen en zo belanden we allemaal weer voor half tien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten